Rozdział 18

Ola: 
Odprawa minęła szybko. Później weszłam do samolotu  i czekałam aż ruszy. Po paru minutach wystartował. Podczas podróży dzwonił Marco. Dostałam sms-y od Wiktorii i Ewy. Słuchałam muzyki i oglądałam widoki z samolotu. W końcu doleciałam do Warszawy. Zadzwoniłam po taksówkę. Miała przyjechać za kilka minut. Siadłam na walizce i myślałam o Robercie. Marco miał rację, kocham go ! Po 10 minutach przyjechała taksówka. Miły, starszy pan otworzył mi bagażnik i włożył tam mój bagaż. Ja weszłam do taksówki i powiedziałam mu gdzie ma mnie zawieść. Po 20 minutach byłam już koło swojego domu. Zapłaciłam taksówkarzowi. On wyciągnął mój bagaż z bagażnika i uśmiechnął się na pożegnanie. Następnie odjechał. 
Wzięłam  torbę za rączkę i podeszłam do drzwi. W torebce zaczęłam szukać kluczy. Nigdzie nie mogłam ich znaleźć  Nagle zadzwonił mój telefon. Spojrzałam na wyświetlacz  Dzwonił Robert. Nie wiem nawet kiedy nacisnęłam zieloną słuchawkę.
- Halo ? Ola ?! Żyjesz ? 
- Tak, żyję
- Gdzie ty jesteś ? 
- W Polsce
- Co ?! 
- To co słyszałeś, muszę kończyć. Cześć ! - rozłączyłam się
W końcu znalazłam kluczę do domu. Wyciągnęłam je z torebki i otworzyłam drzwi. Weszłam do środka, walizkę zaniosłam to swojego pokoju. Później wzięłam telefon i zadzwoniłam do Marco
- Halo ? 
- Hej Marco, już jestem w domu 
- O Oluś, hej. Jak tam ? 
- Dobrze, ale tęsknie 
- Ja też. Wracaj do nas 
- Niedługo 
- Nie mogę się doczekać
- Ja też
- Muszę kończyć bo trening
- Hahahaha Pa 
- Pa - rozłączył się 
Poszłam do kuchni. Okazało się że muszę iść do sklepu. Poszłam szybko na górę przebrałam się w to:
                                 

i wyszłam z domu. Szłam ulicami aż dotarłam do mojego ulubionego sklepu. Weszłam do niego i zaczęłam robić zakupy. Zapłaciłam za nie i wyszłam z budynku. Kierowałam się w stronę domu kiedy zobaczyłam swoją mamę.

- Hej Mamo ! 

- Ola ? Co ty tu robisz ? 

- Przyjechałam na tydzień

- Sama ? 

- Tak mamo sama. A ty co tu robisz ? 

- Wracam właśnie ze sklepu 

- To może wpadniesz do mnie ? 

- Z miłą chęcią - uśmiechnęła się - to chodźmy !

- Dobrze ! 

Całą drogę do domu gadałam z mamą. Ona pytała się o wszystko. Wydawało mi się że coś ją trapi, tylko nie wiedziałam co.

Po 10 minutach byłyśmy koło mojego domu. Wpuściłam mamę do środka

- Napiszesz się czegoś ? - spytałam 

- Herbaty 

- Już się robi ! 

Po kilku minutach herbata była gotowa. Usiadłam na przeciwko mamy i zaczęłam rozmowę. Po godzinie gadania razem stwierdziłyśmy że trzeba zrobić obiad. Za raz wzięłyśmy się do pracy. Gdy nakrywałam do stołu zadzwonił mój telefon 

- Przepraszam mamo, muszę odebrać 

- Dobrze córuś, to pewnie jakiś chłopak dzwoni 

Nic nie odpowiedziałam tylko wyszłam z kuchni. Mama miała rację zdzwonił chłopak - Robert. Weszłam do łazienki, by mama nie słyszała i odebrałam telefon

- Cześć ! - powiedział Lewandowski. Gdy usłyszałam jego głos przypomniałam sobie nasze wspólne chwile. Jak się spotkaliśmy. Pojedyncze łzy spływały mi po policzkach. Tak cholernie za nim tęskniłam 

- Ola ? Jesteś ? - odezwał się ponownie 

- Tak jestem. Przepraszam, zamyśliłam się 

- Dzwonię żeby Ci powiedzieć że lecę do Polski.

- Kiedy ? 

- Za 2 dni. Proszę Cię daj mi twój adres

- Nie dam Ci - nie wiem dlaczego tak mu powiedziałam. Przecież chciałam go zobaczyć. Z nim być, przecież go kocham ! 

- I tak Cię znajdę ! - krzyknął i rozłączył się.

Otarłam łzy i poszłam do mamy

- Kto dzwonił ? 

- Wiktoria - skłamałam 

Za jakieś 5 minut zaczęłyśmy jeść ...

Robert: 

Postanowiłem pojechać do Oli do Polski. Pojadę do Wiktorii może ona da mi adres...

Ola: 

Po jakieś godzinie mama poszła do siebie. Posprzątałam i włączyłam telewizor. Nagle dostałam sms-a od Wiktorii 

       " Dałam Robertowi twój adres. Myślę że się nie gniewasz" 

Czyli mogę się go spodziewać za dwa dni. Tak naprawdę to cieszę się że Robert o mnie walczy ...

__________________________________________

Hej :3 Proszę bardzo kolejny rozdział :) 

Dedykuje go Karolina Reus <33 

Następny rozdział już niedługo :) 

Zapraszam na mójego drugiego bloga którego  przed chwilą założyłam http://zagubionawswoimswiecie.blogspot.com/

Myślę że się wam spodoba. Za chwilę pojawi się prolog :D 

Pozdrawiam Ola :*